εκπαγλούμαι

ἐκπαγλοῡμαι (-έομαι) (Α)

1. μέ πιάνει δέος

2. θαυμάζω υπερβολικά κάποιον («Κύπρις δὲ τοὐμὸν εἶδος ἐκπαγλουμένη», Ευρ.).